Bevrijd?! Dat moet gevierd worden! Daarom laten jullie deze foto maken
Bevrijd?! Je weet direct wat je te doen staat. Zonder na te denken ren je naar buiten, want het mag weer. Een gevoel van geluk en blijdschap overvalt je en je rent wild in het rond. gooit je armen wijd open en roept uit blijheid: ‘’Eureka, eureka, eureka!’’ Je broer barst in lachen uit. Je hebt geen idee wat ‘Eureka’ eigenlijk betekent, maar het interesseert je niet. Je kunt eindelijk weer buiten zijn, je mag weer vriendjes maken en je hoeft je niet langer te verbergen. Je mag er weer zijn. En wat voelt dat fantastisch.
​
Vrijheid betekent ook dat de tijd van ontgoocheling aanbreekt. Wat is er in hemelsnaam gebeurd? Waar zou de rest van de familie zijn gebleven en waar is vader? Samen met de familie hebben jullie uitgezocht wat er met iedereen is gebeurd. Het heeft jaren geduurd voordat duidelijk werd wie er zijn omgekomen en wat er allemaal gebeurd is. Uiteindelijk blijkt dat vader in vernietigingskamp Auschwitz is omgekomen aan vlektyfus.
​
​
Een familiefoto na de oorlog met de overlevende familieleden.
Gebruik de slider om te ontdekken welke famlilieleden vergast zijn...
Dit was het verhaal van René de Vries. Kun je het je voorstellen, om zo als kind te leven? Niet naar school, niet met vrienden afspreken en jarenlang binnenblijven. De oorlog heeft gigantisch veel indruk gehad op René. Het heeft jaren geduurd voor hij weer zichzelf kon zijn:
​
‘’Ik ben continu bang geweest dat we verraden zouden worden. Bij ons kwam vaker voor dat we dachten: ‘Nu gaat het echt mis’, maar het is altijd net goed gegaan. Ik heb dat gevoel van altijd waakzaam zijn en opletten tot na de oorlog vastgehouden. Voor mijn gevoel bleef het gevaar altijd loeren, terwijl er geen gevaar meer was. Ik leefde door alsof het nog oorlog was, terwijl de oorlog al lang voorbij was. De puberteit heb ik compleet overgeslagen en ik heb tot slechts een aantal jaar geleden nooit woede kunnen uiten. Het heeft lang geduurd voor ik weer mensen kon vertrouwen.’’
Vlak na de bevrijding zijn jullie snel weer naar Groningen gegaan, maar daar is jullie eigen huis bewoond door een ander. ‘’Het zal wel even duren voor we terug naar huis kunnen jongens’’, had moeder treurig gezegd. Je loopt naar de viskraam op de hoek van de Kraneweg en de Westersingel, want je wilt nu maar één ding: een verse haring. Dit is toch echt het ultieme gevoel van vrijheid. Je gooit je hoofd naar achter en werpt genietend de haring naar binnen. Je hoeft niet meer om te kijken of op te letten, maar je kunt in alle rust buiten op straat een haring eten. Het mag weer. ‘’Dit is hoe vrij zijn voelt’’, zeg je gelukkig tegen jezelf.
​
​